Każdy wybór niesie za sobą konsekwencje, te zaś powodują nieodwracalne zmiany. Wżynają się w nasze życie, dręczą, nie dają o sobie zapomnieć. Wystarczy jedna chwila, aby nasze życie, wywróciło się do góry nogami. Codziennie widujemy sytuacje, które czegoś nas uczą, zmuszają do podjęcia konkretnej decyzji. I to od nas zależy, czy stawimy im czoła, czy odwrócimy się na pięcie.
Ella Longfield, jadąc w pociągu, przysłuchuje się rozmowie dwóch mężczyzn z nastoletnimi dziewczynami. Początkowo nie widzi w tym nic złego – ot zwykła pogadanka. Jej myśli wchodzą na nowy tor wówczas, gdy okazuje się, że mężczyźni dopiero co wyszli z więzienia. Kobieta rozgrywa ze sobą wewnętrzną walkę, bowiem z jednej strony chce coś zrobić, z drugiej zaś nie chce się wtrącać. W rezultacie przenosi się do innego wagonu. Kiedy rano okazuje się, że jedna z nastolatek zaginęła, Ellę zaczynają trawić wyrzuty sumienia, z powodu braku reakcji z jej strony. Sumarycznie kobieta zgłasza się na policję. Od tamtych wydarzeń minął rok. Nastolatka wciąż uznawana jest za zaginioną, a Ella zaczyna dostawać niepokojące listy…
(…) problem z kłamstwem jest taki, że trzeba pamiętać szczegóły tego kłamstwa, aby za każdym razem do siebie pasowały. Każda kolejna wersja czyni to coraz trudniejszym.
Powieść Teresy Driscoll to dobrze skonstruowany i pomysłowy thriller psychologiczny, który swym nieszablonowym podejściem potrafi zaskoczyć. Autorka wciąga czytelnika w zawiłą sieć powiązań – na każdym kroku wydaje się ona coraz bardziej zacieśniać. Rzeczywistość osadzona w ostrych konturach społeczeństwa staje się na tyle realna, iż można odnieść wrażenie, że podobna historia mogła przydarzyć się każdemu z nas. To właśnie ta autentyczność buduje w powieści mroczny i niepokojący klimat.
Pisarka poświęciła uwagę odpowiedniemu i szczegółowemu odmalowaniu portretów psychologicznych bohaterów, wyciągając przy tym wszystkie skazy i barwne odcienie. Główna bohaterka – choć może drażnić targanymi, sprzecznymi emocjami – jest wiarygodna, a jej postawa zmusza czytelnika do podjęcia refleksji. Pomimo dobrego rysu irytować może postawa innych postaci, które specjalnie zatajają niektóre fakty, potęgując przy tym frustrację czytelnika. Dodatkowo niemal każda postać obciążona jest tragicznym bagażem wspomnień, jak gdyby szczęście zarezerwowane było jedynie dla elity.
Zamysł rozsypania fabuły i podzielenia jej na kilka perspektyw sprawia, że czytelnik może przyjrzeć się uczuciom jakie towarzyszą osobom znajdującym się w centrum akcji. Wieloperspektywiczność wprowadza niejasności, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się banalne. Z czasem jednak każda luźna nić zostaje ze sobą związana i tworzy solidny, nierozerwalny węzeł. W powieści występują pewne nieścisłości fabularne, jednakże nie rzutują one na pełen obraz książki.
„Obserwuję cię” jest dobrą powieścią, podejmującą wiele trudnych tematów, które niekiedy przebijają się przez główny fabularny wątek. Odbiorca ma szansę skonfrontować się z nękającym poczuciem winy, zdradą oraz innymi toksycznymi zachowaniami w relacjach. Teresa Driscoll sprawnie manipuluje kolejnymi zdarzeniami, przyspiesza bądź spowalnia tempo, pokazuje, że nie wszystko jest białe lub czarne. Wszystkie te elementy wespół z wiarygodnością i niepokojącym klimatem, składają się na satysfakcjonującą lekturę, po której czytelnik zatrzyma się i zastanowi co by było gdyby…
